Historia wsi Egiertowo

        Początki powstania wsi Egiertowo datują się około 1310 roku, kiedy to zostały zbudowane chaty węglarzy, smolarzy i szklarzy. Na podstawie dokumentów wiemy, że od roku 1664 wieś należała do Starostwa Starogardu. W tym czasie osiedliło się 4 rolników, z których każdy płacił 30 florenów i pracował 9 dni z własnym wyżywieniem.

Wieś powstała dzięki drodze przebiegającej tu od morza w kierunku południowo- zachodnim. Nazwa wsi pochodzi o nazwiska „Eggert”. Było to nazwisko jednego z osadników. W roku 1727 przebywał w Egiertowie burmistrz gdański Michael Zarwel. W tym czasie Egiertowo było  już wsią i razem z Kamelą i Nową Wsią tworzyły jeden rejon rolniczy.

Egiertowo posiadało 4 włóki ziemi ornej  i jedna włókę krzaków. Ziemia ta podzielona była pomiędzy 8 osadników niemieckich, oprócz których mieszkali tu jeszcze kołodziej i krawiec. Razem mieszkało 50 osób. Za włókę ziemi płacono czynsz, który po przeliczeniu wynosił 120 talarów. W roku 1789 Egiertowo zostało wsią królewską i od tej pory występuje jej bardzo rozwój. W 1867 roku wieś liczyła 189 mieszkańców w tym 4 rodziny polskie. W 1905 roku Egiertowo posiadało 445,2 ha ziemi użytkowe i 269 mieszkańców.

Szkoły w Egiertowie nie było od roku 1879, dzieci chodziły do Kameli. Dopiero w 1880 roku wybudowano szkołę, a uczył w niej nauczyciel niemiecki, który w 1920 roku wyjechał do Niemiec. Od kwietnia 1929 roku w szkole zaczęto uczyć w języku polskim. Do szkoły uczęszczało 23 dzieci ewangelickich i 9 katolickich.

W latach 1920- 1939 w szkole uczyli nauczyciele:

Herz (1920- 1929)

Brűschlie (1924-1929)

Piowczyk (1929- 1933)

Sowiński (1933- 1938)

Karol Nojman (1939) 

W okresie okupacji uczył nauczyciel niemiecki. Po wyzwoleniu uczyła nauczycielka Maria Podkaliska, a od 01 października 1946 roku Antoni Wróbel.

Szkoła była w opłakanym stanie- budynek, ławki zniszczone, brak ogrodzenia itp. Od roku 1945 do roku 1975 tj. w okresie 30-lecia PRL- wieś Egiertowo uzyskała wodociąg wiejski, światło elektryczne, komunikację PKS, stację CPN, 4 telefony itd.

        W lipcu 1987 roku rozpoczęto remont kapitalny budynku szkolnego. Trwał 3 lata. Był to trudny okres dla uczniów i nauczycieli. Zajęcia lekcyjne odbywały się w prywatnych domach.

Długo oczekiwany  moment otwarcia pięknej, nowej szkoły nastąpił 3 września 1990 roku. Aktu poświęcenia obecności władz gminy i jej zaproszonych gości dokonał ksiądz Bogumił Rumiński.

W nowej szkole obowiązki dyrektora objął mgr Zygmunt Mielewczyk. Tutejszej szkole podporządkowane są oddziały byłych szkół w Hopowie, Kameli i Rybakach. W roku szkolnym 1999/2000 zostało powołane w tej szkole Gimnazjum Publiczne, którego dyrektorem została mgr Iliada Kwaszyńska. W roku 2002/2003 zgodnie z projektem Gminy Somonino przeniesiono gimnazjalistów do Gimnazjum Publicznego w Somoninie. W roku szkolnym 2000/2001 naukę pobiera łącznie 327 uczniów. W 17 oddziałach uczy 25 nauczycieli.

W 2002 roku dyrektorem Szkoły Podstawowej w Egiertowie została mgr Iliada Kwaszyńska. Funkcję tę pełni do dnia dzisiejszego.

W roku szkolnym 2012/2013 naukę pobiera 223 uczniów tj. 34 dzieci w oddziałach przedszkolnych, 105 uczniów w klasach I-III i 84 w klasach IV-VI.  W szkole pracuje 23 nauczycieli i 6 pracowników obsługi.

Od 2004 roku działa aktywnie zespół folklorystyczny „Mali Hopowianie” im. Jana Waśniewskiego przy współpracy Gminnego Ośrodka Kultury w Somoninie. Zespół prezentuje nasz folklor oraz reprezentuje naszą szkołę i gminę na terenie kraju i poza jego granicami.

Dzięki dodatkowym funduszom unijnym szkoła oferuje dodatkowe zajęcia m.in.  wyrównawcze z matematyki, przyrody i języka angielskiego; zainteresowań z informatyki, matematyczno - inżynieryjne i język obcy z wykorzystaniem w praktyce. Uczniowie wymagający pomocy są objęci terapią pedagogiczną, logopedyczną, socjoterapeutyczną i indywidulną.  W szkole działa świetlica, która czynna jest od godziny 7.35 do 16.00. Taki czas pracy placówki możliwy jest dzięki godzinom nauczycieli   realizowanych w ramach art. 42 ust. 2 pkt 2 KN.