„Święty Franciszek
chciał, byśmy byli radosnymi sługami ludzkości,
zdolnymi, by wszędzie zapalać lampę nadziei, ufności, optymizmu.”
- słowa Jana Pawła II
podczas pielgrzymki do grobu świętego Franciszka,
na progu swego Pontyfikatu 05 listopada 1978
Święty Franciszek jest jedną z najbardziej znanych postaci w hagiografii chrześcijańskiej, kochany i podziwiany na całym świecie, i to nie tylko przez chrześcijan.
Osoba świętego Franciszka inspirowała pisarzy, poetów, literatów, artystów, historyków, polityków, reformatorów, rewolucjonistów, a nawet hipisów.
Potomni nadali mu różne imiona:
To tylko niektóre, najbardziej znane przydomki świętego z Asyżu.
Święty Franciszek urzekł i oczarował swoją osobą potomnych.
Urodził się w umbryjskim miasteczku Asyż. Był synem kupca Piotra Bernardone
i Joanny Piki pochodzącej z Francji. Na chrzcie świętym otrzymał imię Jan Chrzciciel, ale ojciec zdrobniale i żartobliwie zwykł go nazywać Francesco.
Był chłopcem szczerym i wielkodusznym, wrażliwym i uzdolnionym, muzykalnym, towarzyskim i radosnym. Po radosnej i bardziej lub mniej beztroskiej młodości, w dwudziestym piątym roku życia poczuł się przemieniony łaską Bożą. Porzucił bogactwo i wesołe życie. Delikatnej budowy i miłego usposobienia, Franciszek był obdarzony wyjątkową wrażliwością i bogatą wyobraźnią, jak również przenikliwym umysłem, zdolnością refleksji i silną wolą. Do tego należy dodać poczucie realizmu, intuicję wraz ze szczerością i prostotą wobec osób i wydarzeń. Miał duszę poety, kochał życie i naturę, rozumiał język rzeczy, pod wpływem łaski wiary bez trudu odkrywał obecność Boga w całym stworzeniu. Pragnąc ożywić
w ludziach miłość do Chrystusa, w noc Bożego Narodzenia 1223 roku urządził w Greccio pierwszy żłóbek.
Franciszek zmarł 3 października 1226 roku w Porcjunkuli podczas śpiewu psalmu 142 (Bóg moją ucieczką), wcześniej wysłuchawszy Męki według świętego Jana. Następnego dnia, 4 października, jego ciało przeniesiono z Porcjunkuli
do kościoła świętego Jerzego, a cztery lata później do wybudowanej na polecenie papieża Grzegorz IX bazyliki. Tam papież kanonizował go 16 lipca 1228 roku. Franciszek pozostawił po sobie kilka pism: Napomnienia, reguły, Testament, listy
i modlitwy.
29 listopada 1979 r. Jan Paweł II wydał dokument (Breve apostolskie) zaczynający się od słów: „Inter Sanctos”, w którym ogłosił św. Franciszka patronem ekologów, ponieważ „pośród świętych i pośród wielkich ludzi, którzy z szacunkiem traktowali przyrodę, jako cudowny dar Boga ofiarowany rodzajowi ludzkiemu, bardzo słusznie wymienia się św. Franciszka z Asyżu”.
Wybór patrona to jedna z najważniejszych decyzji w życiu każdej szkoły. Patronem powinien być człowiek o najlepszych przymiotach charakteru, którego życie
i działalność służą pokoleniom, w jakimś sensie wzór do naśladowania. To autorytet reprezentujący treści i wartości bliskie dzieciom i młodzieży. Uczeń winien identyfikować się z patronem swojej szkoły i mieć do niego emocjonalny stosunek.
Dnia 23 czerwca 2016 roku w Szkole Podstawowej w Egiertowie zgodnie
z przewidzianymi procedurami, harmonogramem działań, odbyły się wybory na patrona szkoły. Po uwzględnieniu w głosowaniu wszystkich podmiotów placówki (uczniowie, pracownicy szkoły, rodzice) spośród czterech kandydatów zdecydowaną większością głosów wyłoniono postać świętego Franciszka z Asyżu.
Ciekawe położenie budynku szkoły na skrzyżowaniu dwóch ważnych tras, pośród dziesięciu sołectw (Hopowo, Kamela, Egiertowo, Połęczyno, Starkowa Huta, Kaplica, Piotrowo, Rybaki, Sławki, Wyczechowo), z których wywodzą się nasi uczniowie, mobilizuje nas do świadomej integracji społeczności szkolnej i całego środowiska lokalnego. Bliskość malowniczej scenerii Szwajcarii Kaszubskiej z niedaleko położonym wzniesieniem Wieżyca inspiruje i jednocześnie zobowiązuje
do poszanowania przyrody i tradycji. To właśnie Franciszek jako „pierwszy ekolog” będzie dla nas pewnym znakiem orientacyjnym w poszukiwaniu właściwych relacji miedzy człowiekiem, a przyrodą i innymi ludźmi. Jako postać fascynująca i inspirująca może stać się dla nas i naszych wychowanków patronem wysiłków w budowie świata sprawiedliwego, solidarnego i przyjaznego dla wszystkich stworzeń.
Jednym z motywów, dla którego postać św. Franciszka z Asyżu spotyka się
z sympatią i podziwem ludzi całego świata, bez względu na ich pochodzenie narodowe czy też przekonania religijne, jest jego postawa wobec stworzenia.
Prawdy moralne i ideał człowieczeństwa Franciszek zawarł w swoich pismach, które stanowią kanon literatury światowej. Fragmenty ich zawarte są w podręcznikach do literatury w szkole podstawowej i wyższych.
Posiadanie patrona sprawia, że placówka zyskuje swoistą tożsamość, która wyróżnia ją spośród innych. Skupi uwagę uczniów, pracowników szkoły i rodziców,
a także społeczność lokalną wokół przesłań patrona, które będą ją integrować oraz wzbogać jej tradycje. Otworzy to dla nas również doskonałe możliwości do poszerzania naszych działań edukacyjnych, kulturalnych i opiekuńczo-wychowawczych.
Opracował zespół ds. nadania imienia szkole
Egiertowo, 06 lipca 2016 roku